Σήμερα συμπληρώνονται 49 χρόνια από εκείνη την ηρωική εξέγερση του Πολυτεχνείου.

Η 17η Νοεμβρίου είναι μια ιδιαίτερα σημαντική ημέρα για τη σύγχρονη ιστορία της χώρας μας, όχι μόνο για τα όσα έγιναν εκείνη την μέρα του 1973, αλλά για το τι σηματοδοτεί γενικότερα. Ουσιαστικά, η εξέγερση των φοιτητών, της πνευματικής ελίτ του τόπου, ήταν η αρχή του τέλους για την χούντα των Συνταγματαρχών.

49 χρόνια μετά και όμως το σύνθημα ‘’Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία’’ φαίνεται τόσο επίκαιρο, όπως τότε. Οι αγώνες της φοιτητικής νεολαίας, το αίμα των αθώων που χύθηκε για δημοκρατία, ισονομία και ελευθερία πρέπει να γίνουν πυξίδα στους δικούς μας αγώνες.

Η καταπίεση του εργαζόμενου, η στέρηση των ελευθεριών, η κοινωνική ανισότητα, η ανομία και η αλαζονεία των εξουσιών που μαστίζουν τα λαϊκά κοινωνικά στρώματα, συνεχίζουν να κατατρώνε την πατρίδα μας και σήμερα. Η τοπική αυτοδιοίκηση οφείλει να σταθεί φραγμός σε τέτοια φαινόμενα και να παρέχει στον πολίτη το στήριγμα, τόσο υλικό όσο και πνευματικό, που τόσο μεγάλη ανάγκη έχει.

Θα κλείσω με τα λόγια του ποιητή μας:

“Έτσι στον κάτω κόσμο πλέρωνε τα κρίματά του
Ο Παμφύλιος Αρδιαίος ο πανάθλιος Τύραννος”.

( Το απόσπασμα ανήκει στο ποίημα Επί Ασπαλάθων του Γ. Σεφέρη. Είναι το τελευταίο του και δημοσιεύτηκε στο Βήμα (23-9-71) τρεις μέρες μετά το θάνατό του στην περίοδο της δικτατορίας. Το ποίημα βασίζεται σε μια περικοπή του Πλάτωνα (Πολιτεία 614 κ.ε.) πον αναφέρεται στη μεταθανάτια τιμωρία των αδίκων και ιδιαίτερα του Αρδιαίου. Ο Σεφέρης με το ποίημα τούτο πιστεύει, πως η τιμωρία που επιβλήθηκε στον τύραννο Αρδιαίο, μοιάζει να είναι ιδανική και για τους ανθρώπους που τόλμησαν να στερήσουν την ελευθερία των Ελλήνων και με σκληρότητα και διώξεις τους εμποδίζουν από κάθε αντίδραση. Η πολύχρονη, πλέον, δικτατορία έχει σωρεύσει στην ψυχή του ποιητή, αλλά και των Ελλήνων εν γένει, μια οργή που το ξέσπασμά της θα είναι δυσεπίσχετο.).